Toch even wennen dat de vakantie voorbij is.
En ’s morgens als een klein jongetje weer naar school, weer
naar het werk dus.
Lekker doorstappen in de ochtend. En tegelijk hopen dat je
niet te veel zult zweten als je zo meteen bij de kinesiste op de tafel gaat
liggen. (Beetje mission impossible. Eigenlijk.)
Mooi om mensen op het perron te bekijken, na het uitstappen.
De mevrouwen die in de etalage staan, met spitsvondige
vestimentaire niemendalletjes die op miraculeuze wijze aan allerlei al dan niet
kunstmatig bewerkte rondingen blijven hangen. Het moet echt geen pretje zijn
voor hen met dit weer. (Eigenlijk zou je nog eens moeten bellen met Victoria,
om te horen hoe het met haar gaat.)
Terug in de toren waar je werkt. Meteen verwelkomd worden
door de kinderen die in de vakantiekinderopvang zitten. Glimlach.
Je weet niet helemaal zeker of het in alle gevallen een goed
idee is dat mannen in korte broek naar het werk komen. Die ene meneer met zijn
roze broek (die eigenlijk ook nog een klein beetje te dik staat), je weet het
eigenlijk niet zo goed. (Die uitdrukking ‘te dik staan’, die heb je altijd raar
gevonden. Maar in het geval van die roze broek klopt ze wel. Eigenlijk.)
(Het gebruik van het woord eigenlijk.)
Nadien beseffen dat je toch naar dat middagconcert in het
park had moeten gaan…
Het plezier van het vlotjes afwerken van alle achterstand na
de vakantie. (Het lijkt wel alsof je goed bezig bent.)
(Ineens beseffen dat het aantal ijsjes dat je deze zomer al
at bijzonder laag is. Hoe zorgwekkend is dat?)
(Je afvragen of de mevrouw aan het loket, als je haar vorige
week al geknipt was, niet zou hebben gevraagd in welke leeftijdscategorie je
zit.)
Van de hitte in de heel koele trein. Voelen hoe je lichaam
overschakelt.
Denken dat er iets belangrijks staat te gebeuren. Alleen
weet je nog niet wat.
Fijne gesprekken in de tuin.
Thuiskomen nadien. Net op tijd.
(Geef me een minuutje.)
Een bijzonder gesprek. (Langverwacht. Eigenlijk.) Het raakt
je heel erg. Iets met breekbaarheid. En zachtheid. (Dat moeilijke woord over de
kwetsuur ga je later toch nog even opzoeken.) En iets met blij zijn voor een
leven. En zo.
En de verrassing dus.
En hoe je kijkt. Tijdens het spreken. En ook woorden ziet.
(Misschien was de dag te gevuld. Denk je later als de slaap
niet komt. Je loopt nog even door het huis, in de nacht. Voelt ook wel prettig,
om een of andere reden. Nadien wacht je tot je lichaam wegzakt in de eigen
bedding.)
(Er waren veel bijzondere dromen de voorbije nachten.
Ingewikkelde verhalen.)
Lekker door de ochtend stappen. (Die meneer op de bank kijkt
je wel heel lang na.)
Die mevrouw die voor je staat in de krantenwinkel had
gisteren een ander (ook beeldig) jurkje aan. Ze is nog kleiner dan je gisteren
dacht dat ze was. (In de categorie ‘belangwekkende informatie in de ochtend
terwijl je hoofd nog een klein beetje sufjes is omdat het toch al vrij warm is
op dat vroege uur, eigenlijk’.)
En tussendoor onderweg al denken aan de zee, die je snel
zult zien nu.
En dat je ook nog even moet onderhandelen met de kosmos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten